Historia

Gdyby przeprowadzić sondaż, co mieszkańcy Bytomia uważają za symbol swego miasta - zapewne wygrałby posąg śpiącego lwa z Rynku.

Za sprawą książki Piotra Woźniaka "Zapluty karzeł reakcji. Wspomnienia AK-owca z więzień PRL-u" wiemy dużo o okresie, który spędził on w komunistycznych katowniach i więzieniach. Znacznie mniej mamy wiadomości o jego walce w szeregach Armii Krajowej oraz antykomunistycznego podziemia.

Nakładem Wydawnictwa Księży Młyn ukazała się monografia zatytułowana "Patronackie osiedla robotnicze". Znajdziemy tam również "szczyptę" Bytomia.

Niepozorny grób na cmentarzu Mater Dolorosa trudno jest znaleźć. Tymczasem spoczywa w nim jeden z najwybitniejszych działaczy sportowych i propagatorów kultury fizycznej w czasach II Rzeczpospolitej. Profesor Rudolf Wacek do Bytomia po raz pierwszy przyjechał w czasie tzw. akcji plebiscytowej.

Bytom był jednym z miast, w którym w 1945 roku nastąpiła "wymiana ludności". Nie była to całkowita wymiana, ale można przyjąć, że wyjechało ("zniknęło") stąd około 30 procent mieszkańców. W ich miejsce przyjechali m.in. Polacy z ziem zagarniętych przez Związek Sowiecki.

Co jakiś czas powracają jak zły sen stwierdzenia, że nad Bytomiem ciąży klątwa. U progu jubileuszu 770-lecia naszego miasta warto po raz kolejny obalić ten mit. Otóż Bytom nie jest miastem przeklętym. A skąd się taka opinia wzięła - wyjaśniamy poniżej.

Jerzego Porębskiego niewielu mieszkańców naszego miasta kojarzy z Bytomiem. Tymczasem jest on chyba najbardziej znanym współczesnym bytomianinem - przynajmniej, jeżeli mierzyć sposobem pośmiertnego uhonorowania jego postaci.

W Bytomiu pamięta się o Adamie Didurze przede wszystkim jako o założycielu Opery Śląskiej. To oczywiście prawda, niemniej z Bytomiem Didur związany był tylko przez kilka ostatnich miesięcy swego życia. A kto zdaje sobie sprawę, że wielki Didur był także... lovelasem i nałogowym hazardzistą?