Oddany do użytku w 1968 roku z partyjną pompą wielofunkcyjny ośrodek sportowy przy ul. Andrzeja Frycza Modrzewskiego miał być modelowym obiektem nie tylko w Bytomiu. Stadion z widownią na bodajże 20 tys. miejsc, przestronnym budynkiem klubowym, do tego treningowe boiska piłkarskie oraz do innych gier, basen, potem hala sportowa.
Prosperująca kopalnia „Szombierki” mogła sobie pozwolić na takie sportowe cacka, powstałe od podstaw na terenie wcześniej nijak niekojarzącym się z kulturą fizyczną. Niejeden zatrudniony w kopalni musiał odpracować bumelkę lub inne górnicze przewinienia przy budowie stadionu. Wysiłek nie poszedł na marne. Przestronny obiekt nie stwarzał takiej znakomitej atmosfery meczowej, jak ulubiony przez kibiców i zawodników „hasiok” przy Zabrzańskiej, jednak przeszedł do historii, bowiem na nim drużyna GKS Szombierki zdobyła mistrzostwo Polski.
Ponieważ stadion GKS Szombierki był integralnie związany z kopalnią, więc dzielił jej losy. Problem klubu i obiektu sportowego rozpoczął się wraz z rozpoczęciem tak zwanej restrukturyzacji polskiego górnictwa. W tym konkretnym przypadku kłopoty zaczęły się po włączeniu macierzystego zakładu do kopalni „Centrum”. Bóg raczy wiedzieć, dlaczego podczas likwidacji KWK „Szombierki” należący do niej obiekt sportowy wraz przyległym terenem nie został przekazany klubowi i mógł mu przynosić dochody... Ten brak stanowczości, mówiąc delikatnie, za kilka lat odezwał się czkawką. Nawarstwiały się kłopoty. GKS Szombierki nie stać było na bieżącą działalność, co dopiero na utrzymanie i remontowanie nie swojego stadionu.
Wielokrotnie „Życie Bytomskie” apelowało do kolejnych władz miejskich o przejęcie przez gminę pogórniczego obiektu, przy okazji uratowanie marniejącego klubu, który w 1999 roku zmienił szyld na TS Szombierki. Dopiero dziewięć lat temu gmina wzięła stadion na własność. Od tego momentu klub stał się jego użytkownikiem, prowadzącym na nim działalność. Bytom wydał kilkaset tysięcy złotych na remont, w zasadzie ratowanie obiektu, zagrażającego użytkownikom. Dziś stadion wyglądem nie przypomina ośrodka sportowego z 1968. Najważniejsze, że miasto go uratowało, sprawiając, że nie podzielił losu zlikwidowanych górniczych i hutniczych obiektów.
Miasto utrzymuje ośrodek sportowy przy ul. Modrzewskiego. Równocześnie wspiera TS Szombierki. Przedłuża z klubem umowę na prowadzenie przynoszącego zyski Jarmarku Staroci. Pomaga w prowadzeniu zespołów trampkarskich i juniorskich oraz seniorskiej drużyny. Na stronie internetowej bytom.pl czytamy: „W latach 2015–2016 na stypendia dla Towarzystwa Sportowego Szombierki Bytom z budżetu miasta przekazano 110 tysięcy złotych. Koszt utrzymania samych grup młodzieżowych za ostatnie 4 miesiące 2016 wyniósł miasto ponad 100 tys. złotych.”
W tym roku, w zaniedbanym zakątku dawnego kopalnianego ośrodka sportowego, powstała największa miejska inwestycja sportowa od czasu budowy hali „Na Skarpie”. Około 2 mln zł kosztowało sporządzenie analiz geologicznych terenu, przygotowanie dokumentacji oraz wybudowanie jedynego w Bytomiu pełnowymiarowego boiska piłkarskiego 105 m na 68 m ze sztuczną nawierzchnią, ze strefami bezpieczeństwa, odpowiednio zdrenowanego, zabezpieczonego przed wstrząsami geokratą, z oświetleniem na sześciu masztach, z osprzętem do prowadzenia zawodów, piłkochwytami oraz dwoma boksami dla rezerwowych zawodników. Powstała także droga dojazdowa do boiska. Wyprofilowano skarpy wokół obiektu.
Na tym nie skończyła się inwestycja przy Modrzewskiego. Magistrat właśnie pochwalił się, że wydatkuje na obiekt kolejne 775 tys. zł. Zapewnił, że stadion z syntetyczną murawą na dniach zostanie zaopatrzony w monitoring, sprzęt do konserwacji boisk, nowe ogrodzenie, dwie trybuny z miejscami łącznie dla 100 osób oraz kontenery szatniowe. W sumie koszt budowy nowego boiska wraz z infrastrukturą i zabezpieczeniem został wyceniony na prawie 2,8 miliona złotych.
Komentarze